Αίτημα έκδοσης από Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας. Εφαρμογή της Συμφωνίας Εμπορίου και Συνεργασίας μεταξύ ΕΕ και ΗΒ, καθώς και των διατάξεων περί έκδοσης του ΚΠΔ. Παραίτηση από ένδικο μέσο.
ΑΠ 1520/2023.
«…
Η Συμφωνία Εμπορίου και Συνεργασίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας, ισχύει από την 1-5-2021 και επιλύει τη δικαστική συνεργασία και ειδικότερα, μεταξύ άλλων και την παράδοση εκζητούμενου, που ενδιαφέρει εν προκειμένω, έπειτα από την πάροδο της μεταβατικής περιόδου, που ήλθε στη συνέχεια της βρετανικής εξόδου από την ΕΕ. Έτσι, στον Τίτλο VII, της ως άνω Συμφωνίας, αφενός διασφαλίζεται ( άρθρο 596 ΣΕΣ) ότι το σύστημα έκδοσης μεταξύ, αφενός των κρατών μελών και αφετέρου του Ηνωμένου Βασιλείου, βασίζεται σε έναν μηχανισμό παράδοσης βάσει εντάλματος σύλληψης, σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας (άρθρ. 597 ΣΕΣ) των δικαιωμάτων του καταζητούμενου και των συμφερόντων των θυμάτων, σε συνάρτηση και με τη σοβαρότητα της πράξης, την πιθανή ποινή που θα επιβληθεί και το ενδεχόμενο να λάβει ένα κράτος λιγότερο αυστηρά αναγκαστικά μέτρα από ό,τι η παράδοση του καταζητούμενου, αφετέρου δε ότι το ένταλμα σύλληψης, είναι δικαστική απόφαση εκδιδόμενη από το κράτος κατά το άρθρο 598 εδ. α΄ της ως άνω Συμφωνίας και εκδίδεται για πράξεις προβλεπόμενες από το άρθρο 599 της ίδιας ως άνω Συμφωνίας.
Η προαναφερόμενη Συμφωνία Εμπορίου και Συνεργασίας, ασπάζεται σε πολλά σημεία το περιεχόμενο και την ορολογία της αποφάσεως -πλαίσιο για το ευρωπαϊκό ένταλμα συλλήψεως και γι΄ αυτό, με τον ίδιο τρόπο, η δικαστική αρχή του κράτους εκτελέσεως αρκείται στη διαπίστωση συνδρομής των εξωτερικών στοιχείων του εντάλματος συλλήψεως του Βρετανικού Δικαστηρίου. Επίσης, κατά το άρθρο 629 της ως άνω Συμφωνίας, με τίτλο “Σχέση με άλλες νομικές πράξεις”, προβλέπεται ότι: “1.Με την επιφύλαξη της εφαρμογής τους στις σχέσεις μεταξύ κρατών και τρίτων χωρών, ο παρών τίτλος αντικαθιστά, από την ημερομηνία έναρξης ισχύος της παρούσας συμφωνίας, τις αντίστοιχες διατάξεις των ακόλουθων συμβάσεων που ισχύουν όσον αφορά την έκδοση στις σχέσεις μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου, αφενός, και των κρατών μελών, αφετέρου: α) ευρωπαϊκή σύμβαση εκδόσεως, η οποία υπεγράφη στο Παρίσι στις 13 Δεκεμβρίου 1957, και τα πρόσθετα πρωτόκολλα της και β) ευρωπαϊκή σύμβαση για την καταστολή της τρομοκρατίας, στο μέτρο που αφορά την έκδοση. 2. Στον βαθμό που οι συμβάσεις που αναφέρονται στην παράγραφο 1 εφαρμόζονται σε εδάφη κρατών, ή σε εδάφη για τις εξωτερικές σχέσεις των οποίων υπεύθυνο είναι ένα κράτος, στα οποία ο παρών τίτλος δεν εφαρμόζεται, οι εν λόγω συμβάσεις εξακολουθούν να διέπουν τις υφιστάμενες σχέσεις μεταξύ των εδαφών αυτών και των άλλων κρατών. Εξάλλου, κατά το άρθρο 436 του ΚΠοινΔ, οι όροι και η διαδικασία έκδοσης αλλοδαπών εγκληματιών, αν δεν υπάρχει σύμβαση, ρυθμίζονται από τις διατάξεις των επόμενων άρθρων, δηλ. των άρθρων 437 έως 457 ΚΠοινΔ, οι οποίες εφαρμόζονται ακόμη και αν υπάρχει σύμβαση, αν δεν έρχονται σε αντίθεση με αυτή, καθώς και στα σημεία που δεν προβλέπει η σύμβαση. Κατά δε το άρθρο 451 παρ.1 ΚΠοινΔ κατά της οριστικής απόφασης του Συμβουλίου Εφετών επί αιτήσεως εκδόσεως αλλοδαπού υπηκόου, επιτρέπεται στον εκζητούμενο και στον Εισαγγελέα Εφετών έφεση στον Άρειο Πάγο μέσα σε πέντε ημέρες από τη δημοσίευση της απόφασης στο ακροατήριο.
Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 475 παρ.1 του ΚΠοινΔ, η οποία όπως προαναφέρθηκε, έχει εφαρμογή και κατά τη διαδικασία έκδοσης με την προαναφερθείσα Συμφωνία, ο διάδικος μπορεί να παραιτηθεί από το ένδικο μέσο που έχει ασκήσει, η δε παραίτηση δηλώνεται σύμφωνα με το άρθρο 474 παρ.1-2 ΚΠοινΔ, αν δε αυτός κρατείται στη φυλακή η δήλωση μπορεί να γίνει και με εκείνον που τη διευθύνει, για την οποία συντάσσεται έκθεση, που υπογράφεται από εκείνον που την υποβάλλει ή τον αντιπρόσωπο του (άρθρο 466 παρ.1) και από εκείνον που τη δέχεται. Επίσης η παραίτηση μπορεί να γίνει ακόμα και στο ακροατήριο πριν αρχίσει η συζήτηση, με δήλωση που καταχωρίζεται στα πρακτικά (άρθρ.475 παρ.1 εδ.β΄). Με τον ανωτέρω τρόπο, ελλείψει ειδικής ρύθμισης, γίνεται και η παραίτηση από το ένδικο μέσο της έφεσης, που άσκησε ο εκζητούμενος, κατά το άρθρο 451 παρ. 1 του ίδιου Κώδικα, ενώπιον του Αρείου Πάγου, κατά της οριστικής απόφασης του Συμβουλίου Εφετών που γνωμοδοτεί υπέρ της έκδοσής του (ΑΠ 1814/2019). Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 476 παρ. 1 του Κ.Ποιν.Δ., όταν έγινε νόμιμα παραίτηση από το ένδικο μέσο, το δικαστικό συμβούλιο ή το δικαστήριο (ως συμβούλιο) που είναι αρμόδιο να κρίνει σχετικά, ύστερα από πρόταση του εισαγγελέα και αφού ακούσει τους διαδίκους που εμφανιστούν, κηρύσσει τούτο απαράδεκτο (μάλιστα χωρίς να είναι ανάγκη να ερευνηθεί προηγουμένως αν για την άσκησή του έχουν τηρηθεί ή όχι οι νόμιμες προϋποθέσεις), διατάσσει την εκτέλεση της απόφασης ή του βουλεύματος που έχει προσβληθεί και την καταδίκη στα έξοδα εκείνου που άσκησε το ένδικο μέσο.
…»