Άρειος Πάγος

Γιατρός του Ε.Σ.Υ. (στο αγροτικό κατάστημα κράτησης) που απουσίασε αυθαίρετα από τον τόπο υπηρεσίας της και δεν παρείχε τις υπηρεσίες της κατά νόμο, λαμβάνοντας άδειες απουσίας χωρίς να ακολουθείται η προβλεπόμενη από το νόμο διαδικασία: ορθή και αιτιολογημένη η καταδίκη για παράβαση καθήκοντος. Στοιχεία του αδικήματος της παράβασης καθήκοντος. Απαιτείται παραβίαση υπηρεσιακού καθήκοντος και όχι απλώς υπαλληλικού. Στοιχεία κατ΄ εξακολούθηση αδικήματος. Ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία.

Αίτημα έκδοσης από Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας. Εφαρμογή της Συμφωνίας Εμπορίου και Συνεργασίας μεταξύ ΕΕ και ΗΒ, καθώς και των διατάξεων περί έκδοσης του ΚΠΔ. Παραίτηση από ένδικο μέσο.

Άρση απορρήτου επικοινωνιών – έκθεση ανάλυσης των απομαγνητοφωνημένων συνομιλιών (στο πλαίσιο αστυνομικής προανάκρισης για τη διακρίβωση του αδικήματος της διακίνησης ναρκωτικών). Η έκθεση ανάλυσης των εκθέσεων απομαγνητοφώνησης, που έγινε κατόπιν νόμιμης άρσης του απορρήτου των επικοινωνιών, δεν περιλαμβάνει προσωπικές κρίσεις, απόψεις και αυθαίρετα συμπεράσματα, του συντάκτη αυτής, αλλά περιέχει την αναλυτική καταγραφή του περιεχομένου όλων των επικοινωνιών, των αναφερόμενων τηλεφωνικών συνδέσεων των κατηγορουμένων, χωρίς τούτο να δημιουργεί ακυρότητα (άρθρ. 150 ΚΠΔ). Δεν τελείται το αδίκημα του άρθρου 370 Α ΠΚ, καθώς οι προανακριτικοί υπάλληλοι ενήργησαν σύμφωνα με τις διατάξεις των εκδοθέντων βουλευμάτων - υπό τις εγγυήσεις και τη διαδικασία των άρθρων 4 και 5 του ν. 2225/1994, με τα οποία διατάχθηκε η άρση του απορρήτου των τηλεφωνικών συνδέσεων κλήσης. Η έκθεση ανάλυσης συλλεχθέντος αποδεικτικού υλικού, δεν είναι άκυρη, καθώς στους απομαγνητοφωνημένους διάλογους, που είναι στην αλβανική γλώσσα, διορίσθηκε ως διερμηνέας – μεταφράσας που υπογράφει τη μετάφραση

-Για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της έκδοσης, που αποτελεί είδος διανοητικής πλαστογραφίας και ιδιαίτερο έγκλημα, απαιτείται, αντικειμενικώς, η έκδοση από τα προαναφερόμενα πρόσωπα, υπό την επαγγελματική τους ιδιότητα μέσα στον κύκλο του σχετικού έργου τους, έγγραφης πιστοποίησης και παράδοση αυτής σε τρίτον, η οποία είναι ψευδής κατά το περιεχόμενό της σε οποιοδήποτε σημείο αυτής, ως και όταν πιστοποιεί ότι ο ιατρός (που ενδιαφέρει εν προκειμένω) εξέτασε τον ασθενή, ενώ δεν τον έχει εξετάσει, δηλαδή όχι μόνο κατά το μέρος που αφορά την υγεία του τρίτου ή την υγιεινή του κατάσταση, προορίζεται δε να παράσχει πίστη σε δημόσια, δημοτική ή κοινοτική αρχή κλπ, υποκειμενικώς δε δόλος, ο οποίος περιλαμβάνει αφενός μεν τη γνώση, με την έννοια της βεβαιότητας (εντελούς γνώσης - επίγνωσης), σχετικώς με την αναλήθεια του περιεχομένου της πιστοποίησης, αφετέρου δε τη θέληση έκδοσης και παράδοσης στον τρίτο της ψευδούς αυτής πιστοποίησης, αρκούντος του ενδεχόμενου δόλου μόνο σε ό,τι αφορά τον προορισμό της έγγραφης πιστοποίησης να παράσχει πίστη στις αρχές κλπ. -Για την πράξη της χρήσης (χρησιμοποίησης) ψευδούς ιατρικής πιστοποίησης (που ενδιαφέρει εν προκειμένω) απαιτούνται: α) ψευδής ιατρική πιστοποίηση, υπό την αναφερθείσα έννοια. Δεν είναι ανάγκη ο εκδότης της να είχε σκοπό χρήσης της προς παραπλάνηση της δημόσιας αρχής κλπ, ενώ η ευθύνη αυτού και η ευθύνη του χρησιμοποιήσαντος είναι αυτοτελείς, η δε αθώωση του ιατρού, δεν αποκλείει την τιμώρηση του χρησιμοποιήσαντος την ψευδή ιατρική πιστοποίηση. β) Χρησιμοποίηση αυτής για την εξαπάτηση δημόσιας, δημοτικής ή κοινοτικής αρχής ή ν.π.δ.δ. ή ασφαλιστικής επιχείρησης. γ) Δόλος του χρησιμοποιούντος την ψευδή ιατρική πιστοποίηση. Αρκεί και ενδεχόμενος δόλος σχετικά με το ψευδές της πιστοποίησης και σε ό,τι αφορά τον προορισμό της πιστοποίησης να παράσχει πίστη στις αρχές. Για την πρόθεση εξαπάτησης, όμως, απαιτείται ορισμένος δόλος [ΑΠ 1626/2019, ΑΠ 1034/2022]. Εξάλλου, κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε΄ του ΚΠΔ, λόγο αναιρέσεως της αποφάσεως αποτελεί και η εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως.

Περίπτωση εφαρμογής της  διάταξης του άρθρου 28 παρ. 15 του Ν. 4321/2015, όπως η παρ. 15 διαμορφώθηκε  με το άρθρο 33 του Ν. 4745/2020 και επιμήκυνε την αναστολή της προθεσμίας παραγραφής του άρθρου 113 παρ. 2 εδ. α΄ ΠΚ, κατά τη διάρκεια της ρύθμισης των οφειλών από ασφαλιστικές εισφορές και εφόσον τηρούνται οι όροι αυτής, δεν συντρέχει, καθόσον ( εκτός του ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στο ως άνω σκεπτικό, με το οποίο απέρριψε την ένσταση παραγραφής, ενώ δέχεται ότι η επίδικη οφειλή τελούσε σε ρύθμιση, ουδέν διαλαμβάνει για την τήρηση των όρων της ρύθμισης), η εφαρμογή της ανωτέρω διάταξης του άρθρου 28 παρ. 15 του Ν. 4321/2015, ενόψει του χρόνου τέλεσης των επιδίκων αδικημάτων (20.3.2014), προσκρούσει στην αρχή της αναδρομικότητας ισχύος του ηπιότερου νόμου, που καθιερώνεται με το άρθρο 2 παρ. 1 ΠΚ, το οποίο ορίζει ότι «1. Αν από την τέλεση της πράξης ως την αμετάκλητη εκδίκασή της ίσχυσαν περισσότερες διατάξεις νόμων, εφαρμόζεται αυτή που στη συγκεκριμένη περίπτωση οδηγεί στην ευμενέστερη μεταχείριση του κατηγορουμένου». Τέτοια ευμενέστερη διάταξη νόμου είναι και αυτή που αναφέρεται στην παραγραφή και στην αναστολή της παραγραφής (Ολ. ΑΠ 2/2013, πρβλ. και ΑΠ 238/2020, ΑΠ 841/2020, ΑΠ 1141/2020).

-Το κλητήριο θέσπισμα, ως εισαγωγικό της δίκης έγγραφο, δεν ταυτίζεται σε καμία περίπτωση με μια αιτιολογημένες δικαστικές αποφάσεις (ΑΠ 84/2022, ΑΠ 520/2018). -Η υπογραφή του εισαγγελέα στο αντίτυπο του κλητηρίου θεσπίσματος, που επιδίδεται στον κατηγορούμενο, αρκεί να έχει τεθεί με μηχανικό μέσο και να καλύπτει ολόκληρο το κείμενο αυτού και τις τυχόν ουσιώδεις παραπομπές, καθόσον η σχετική διάταξη απαιτεί απλώς την υπογραφή του εισαγγελέα και όχι την ιδιόγραφη τοιαύτη (ΑΠ 577/2021, ΑΠ 1027/2016). -Η σφραγίδα και η υπογραφή του Εισαγγελέα, στην περίπτωση που το κλητήριο θέσπισμα αποτελείται από περισσότερα του ενός φύλλα, αρκεί να υπάρχουν στο τελευταίο φύλλο, καθόσον με τον τρόπο αυτό καλύπτεται όλο το συνεχές περιεχόμενο του κλητηρίου θεσπίσματος, ενώ υποχρέωση να τίθεται υπογραφή και σφραγίδα σε κάθε φύλλο του δεν προκύπτει από διάταξη νόμου (ΑΠ 1481/2008). -Οι σχετικές  πλημμέλειες του κλητηρίου θεσπίσματος αποδεικνύονται από το αντίτυπο που επιδόθηκε στον κατηγορούμενο ή από το αντίτυπο που επισυνάπτεται στη δικογραφία και, σε περίπτωση έλλειψής τους, από το αποδεικτικό επίδοσης, ενώ, αν υπάρχει αντίθεση μεταξύ του αντιτύπου που επιδόθηκε (ή της δικογραφίας) και του αποδεικτικού επίδοσης, υπερισχύει το πρώτο. - Ακυρότητα κλητηρίου θεσπίσματος . Δεν είναι μεταξύ των στοιχείων, που περιλαμβάνονται στο άρθρο 321 ΚΠΔ ως απαραίτητα για το κύρος του, η παράθεση σ' αυτό των κλητευομένων μαρτύρων και των αναγνωστέων εγγράφων (ΑΠ 241/2014, ΑΠ 1481/2008).

Λόγοι αποκλεισμού δικαστικού προσώπου (αρ. 14 ΚΠΔ). Αποκλείεται από την εκδίκαση της υπόθεσης και ο δικαστής, που έχει επιληφθεί ενδίκου μέσου κατά του παραπεμπτικού βουλεύματος, εφόσον, όμως, εξέφερε ουσιαστική (όχι απλώς νομική) κρίση για την υπόθεση, δηλαδή, στην περίπτωση που το δευτεροβάθμιο συμβούλιο υπεισήλθε στην ουσιαστική έρευνα της υπόθεσης και αποφάσισε την παραπομπή του κατηγορουμένου στο αρμόδιο δικαστήριο λόγω της ύπαρξης επαρκών ενδείξεων ενοχής του. Κατ’ εξαίρεση όμως, για τη μη παρέλκυση της διεξαγωγής των δικών, με την παραπάνω διάταξη παρέχεται η δυνατότητα συμμετοχής στην εκδίκαση της υπόθεσης του δικαστή, που είχε συμπράξει, κατά τα ανωτέρω, στην έκδοση του παραπεμπτικού βουλεύματος, εφόσον δεν είναι εφικτή η συγκρότηση του δικαστηρίου από άλλα πρόσωπα. Όμως, στην περίπτωση αυτή, πρέπει να αναφέρεται το γεγονός αυτό στην εκδιδόμενη απόφαση.

Χρέη προς το Δημόσιο. Η διοικητική παραγραφή είναι ανεξάρτητη από την παραγραφή του αδικήματος, η οποία λαμβάνει χώρα κατάά τις κοινές διατάξεις. Λαθρεμπορία. Αληθής πραγματική η συρροή. Η καταδίκη για τη λαθρεμπορία δεν συνεπάγεται εκκρεμοδικία για το αδίκημα της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο. Έννοιες αληθούς και φαινομένης συρροής.

Έγκληση από μη-κύριο του πράγματος. Υπεξαίρεση (σύμβαση μεταφοράς χρημάτων προς τροφοδοσία ΑΤΜ Τραπεζας): εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή και αρνητική υπέρβαση εξουσίας στην περίπτωση που το δικαστήριο της ουσίας δέχθηκε ως μη νόμιμη την υποβολή έγκλησης και την δήλωση συνέχισης της διαδικασίας, κατ΄άρθρο 464 ΠΚ, για το αδίκημα της υπεξαίρεσης, από εταιρεία, η οποία δεν ήταν κυρία των χρημάτων που υπεξαιρέθηκαν, αλλά εντολέας της αρχικής κυρίας (τράπεζας). Δεν ασκεί επιρροή το ότι τα χρήματα δεν ανήκουν, κατά κυριότητα, στην εντολέα του κατηγορουμένου εταιρία, η οποία, σε κάθε περίπτωση, με την αρχική ιδιότητά της ως εντολοδόχου στην αρχική σύμβαση μεταφοράς χρημάτων, ευθύνεται έναντι της κυρίας των χρημάτων τράπεζας για τα οποιαδήποτε πταίσματα του περαιτέρω εντολοδόχου της κατά την εκτέλεση της αρχικής εντολής, αλλά και πλήττεται αυτοτελώς με την τέλεση της υπεξαιρέσεως εκ μέρους του περαιτέρω εντολοδόχου, που έχει αντίκτυπο στην πίστη, στη φήμη και στην αξιοπιστία της κατά την εκτέλεση του προαναφερθέντος έργου της, οπότε, λόγω της υπάρξεως διαδοχικών εντολών, από την κατά τα άνω υπεξαίρεση υφίστανται άμεση ζημία παραλλήλως, τόσο η ιδιοκτήτρια των υπεξαιρεθέντων χρημάτων (αρχική εντολέας) τράπεζα, όσο και η αρχική εντολοδόχος (και περαιτέρω εντολέας) εταιρία, το κύρος της οποίας θίγεται, κατά τα προεκτεθέντα, νομιμοποιούμενη σε σχετική δήλωση παραστάσεως πολιτικής αγωγής ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 67 Κ.Ποιν.Δ. σε συνδυασμό με τα άρθρα 914, 932, 297, 298 και 299 ΑΚ ).