Αρχείο Ανακοινώσεων

Γιατρός του Ε.Σ.Υ. (στο αγροτικό κατάστημα κράτησης) που απουσίασε αυθαίρετα από τον τόπο υπηρεσίας της και δεν παρείχε τις υπηρεσίες της κατά νόμο, λαμβάνοντας άδειες απουσίας χωρίς να ακολουθείται η προβλεπόμενη από το νόμο διαδικασία: ορθή και αιτιολογημένη η καταδίκη για παράβαση καθήκοντος. Στοιχεία του αδικήματος της παράβασης καθήκοντος. Απαιτείται παραβίαση υπηρεσιακού καθήκοντος και όχι απλώς υπαλληλικού. Στοιχεία κατ΄ εξακολούθηση αδικήματος. Ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία.

Αίτημα έκδοσης από Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας. Εφαρμογή της Συμφωνίας Εμπορίου και Συνεργασίας μεταξύ ΕΕ και ΗΒ, καθώς και των διατάξεων περί έκδοσης του ΚΠΔ. Παραίτηση από ένδικο μέσο.

Άρση απορρήτου επικοινωνιών – έκθεση ανάλυσης των απομαγνητοφωνημένων συνομιλιών (στο πλαίσιο αστυνομικής προανάκρισης για τη διακρίβωση του αδικήματος της διακίνησης ναρκωτικών). Η έκθεση ανάλυσης των εκθέσεων απομαγνητοφώνησης, που έγινε κατόπιν νόμιμης άρσης του απορρήτου των επικοινωνιών, δεν περιλαμβάνει προσωπικές κρίσεις, απόψεις και αυθαίρετα συμπεράσματα, του συντάκτη αυτής, αλλά περιέχει την αναλυτική καταγραφή του περιεχομένου όλων των επικοινωνιών, των αναφερόμενων τηλεφωνικών συνδέσεων των κατηγορουμένων, χωρίς τούτο να δημιουργεί ακυρότητα (άρθρ. 150 ΚΠΔ). Δεν τελείται το αδίκημα του άρθρου 370 Α ΠΚ, καθώς οι προανακριτικοί υπάλληλοι ενήργησαν σύμφωνα με τις διατάξεις των εκδοθέντων βουλευμάτων - υπό τις εγγυήσεις και τη διαδικασία των άρθρων 4 και 5 του ν. 2225/1994, με τα οποία διατάχθηκε η άρση του απορρήτου των τηλεφωνικών συνδέσεων κλήσης. Η έκθεση ανάλυσης συλλεχθέντος αποδεικτικού υλικού, δεν είναι άκυρη, καθώς στους απομαγνητοφωνημένους διάλογους, που είναι στην αλβανική γλώσσα, διορίσθηκε ως διερμηνέας – μεταφράσας που υπογράφει τη μετάφραση

-Για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της έκδοσης, που αποτελεί είδος διανοητικής πλαστογραφίας και ιδιαίτερο έγκλημα, απαιτείται, αντικειμενικώς, η έκδοση από τα προαναφερόμενα πρόσωπα, υπό την επαγγελματική τους ιδιότητα μέσα στον κύκλο του σχετικού έργου τους, έγγραφης πιστοποίησης και παράδοση αυτής σε τρίτον, η οποία είναι ψευδής κατά το περιεχόμενό της σε οποιοδήποτε σημείο αυτής, ως και όταν πιστοποιεί ότι ο ιατρός (που ενδιαφέρει εν προκειμένω) εξέτασε τον ασθενή, ενώ δεν τον έχει εξετάσει, δηλαδή όχι μόνο κατά το μέρος που αφορά την υγεία του τρίτου ή την υγιεινή του κατάσταση, προορίζεται δε να παράσχει πίστη σε δημόσια, δημοτική ή κοινοτική αρχή κλπ, υποκειμενικώς δε δόλος, ο οποίος περιλαμβάνει αφενός μεν τη γνώση, με την έννοια της βεβαιότητας (εντελούς γνώσης - επίγνωσης), σχετικώς με την αναλήθεια του περιεχομένου της πιστοποίησης, αφετέρου δε τη θέληση έκδοσης και παράδοσης στον τρίτο της ψευδούς αυτής πιστοποίησης, αρκούντος του ενδεχόμενου δόλου μόνο σε ό,τι αφορά τον προορισμό της έγγραφης πιστοποίησης να παράσχει πίστη στις αρχές κλπ. -Για την πράξη της χρήσης (χρησιμοποίησης) ψευδούς ιατρικής πιστοποίησης (που ενδιαφέρει εν προκειμένω) απαιτούνται: α) ψευδής ιατρική πιστοποίηση, υπό την αναφερθείσα έννοια. Δεν είναι ανάγκη ο εκδότης της να είχε σκοπό χρήσης της προς παραπλάνηση της δημόσιας αρχής κλπ, ενώ η ευθύνη αυτού και η ευθύνη του χρησιμοποιήσαντος είναι αυτοτελείς, η δε αθώωση του ιατρού, δεν αποκλείει την τιμώρηση του χρησιμοποιήσαντος την ψευδή ιατρική πιστοποίηση. β) Χρησιμοποίηση αυτής για την εξαπάτηση δημόσιας, δημοτικής ή κοινοτικής αρχής ή ν.π.δ.δ. ή ασφαλιστικής επιχείρησης. γ) Δόλος του χρησιμοποιούντος την ψευδή ιατρική πιστοποίηση. Αρκεί και ενδεχόμενος δόλος σχετικά με το ψευδές της πιστοποίησης και σε ό,τι αφορά τον προορισμό της πιστοποίησης να παράσχει πίστη στις αρχές. Για την πρόθεση εξαπάτησης, όμως, απαιτείται ορισμένος δόλος [ΑΠ 1626/2019, ΑΠ 1034/2022]. Εξάλλου, κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε΄ του ΚΠΔ, λόγο αναιρέσεως της αποφάσεως αποτελεί και η εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως.

Περίπτωση εφαρμογής της  διάταξης του άρθρου 28 παρ. 15 του Ν. 4321/2015, όπως η παρ. 15 διαμορφώθηκε  με το άρθρο 33 του Ν. 4745/2020 και επιμήκυνε την αναστολή της προθεσμίας παραγραφής του άρθρου 113 παρ. 2 εδ. α΄ ΠΚ, κατά τη διάρκεια της ρύθμισης των οφειλών από ασφαλιστικές εισφορές και εφόσον τηρούνται οι όροι αυτής, δεν συντρέχει, καθόσον ( εκτός του ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στο ως άνω σκεπτικό, με το οποίο απέρριψε την ένσταση παραγραφής, ενώ δέχεται ότι η επίδικη οφειλή τελούσε σε ρύθμιση, ουδέν διαλαμβάνει για την τήρηση των όρων της ρύθμισης), η εφαρμογή της ανωτέρω διάταξης του άρθρου 28 παρ. 15 του Ν. 4321/2015, ενόψει του χρόνου τέλεσης των επιδίκων αδικημάτων (20.3.2014), προσκρούσει στην αρχή της αναδρομικότητας ισχύος του ηπιότερου νόμου, που καθιερώνεται με το άρθρο 2 παρ. 1 ΠΚ, το οποίο ορίζει ότι «1. Αν από την τέλεση της πράξης ως την αμετάκλητη εκδίκασή της ίσχυσαν περισσότερες διατάξεις νόμων, εφαρμόζεται αυτή που στη συγκεκριμένη περίπτωση οδηγεί στην ευμενέστερη μεταχείριση του κατηγορουμένου». Τέτοια ευμενέστερη διάταξη νόμου είναι και αυτή που αναφέρεται στην παραγραφή και στην αναστολή της παραγραφής (Ολ. ΑΠ 2/2013, πρβλ. και ΑΠ 238/2020, ΑΠ 841/2020, ΑΠ 1141/2020).