ΑΠ 1312/2023. Άρθρο 221 Π.K. (Ψευδής ιατρικής πιστοποίηση. Χρήση ψευδούς ιατρικής πιστοποίησης)
-Για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της έκδοσης, που αποτελεί είδος διανοητικής πλαστογραφίας και ιδιαίτερο έγκλημα, απαιτείται, αντικειμενικώς, η έκδοση από τα προαναφερόμενα πρόσωπα, υπό την επαγγελματική τους ιδιότητα μέσα στον κύκλο του σχετικού έργου τους, έγγραφης πιστοποίησης και παράδοση αυτής σε τρίτον, η οποία είναι ψευδής κατά το περιεχόμενό της σε οποιοδήποτε σημείο αυτής, ως και όταν πιστοποιεί ότι ο ιατρός (που ενδιαφέρει εν προκειμένω) εξέτασε τον ασθενή, ενώ δεν τον έχει εξετάσει, δηλαδή όχι μόνο κατά το μέρος που αφορά την υγεία του τρίτου ή την υγιεινή του κατάσταση, προορίζεται δε να παράσχει πίστη σε δημόσια, δημοτική ή κοινοτική αρχή κλπ, υποκειμενικώς δε δόλος, ο οποίος περιλαμβάνει αφενός μεν τη γνώση, με την έννοια της βεβαιότητας (εντελούς γνώσης - επίγνωσης), σχετικώς με την αναλήθεια του περιεχομένου της πιστοποίησης, αφετέρου δε τη θέληση έκδοσης και παράδοσης στον τρίτο της ψευδούς αυτής πιστοποίησης, αρκούντος του ενδεχόμενου δόλου μόνο σε ό,τι αφορά τον προορισμό της έγγραφης πιστοποίησης να παράσχει πίστη στις αρχές κλπ. -Για την πράξη της χρήσης (χρησιμοποίησης) ψευδούς ιατρικής πιστοποίησης (που ενδιαφέρει εν προκειμένω) απαιτούνται: α) ψευδής ιατρική πιστοποίηση, υπό την αναφερθείσα έννοια. Δεν είναι ανάγκη ο εκδότης της να είχε σκοπό χρήσης της προς παραπλάνηση της δημόσιας αρχής κλπ, ενώ η ευθύνη αυτού και η ευθύνη του χρησιμοποιήσαντος είναι αυτοτελείς, η δε αθώωση του ιατρού, δεν αποκλείει την τιμώρηση του χρησιμοποιήσαντος την ψευδή ιατρική πιστοποίηση. β) Χρησιμοποίηση αυτής για την εξαπάτηση δημόσιας, δημοτικής ή κοινοτικής αρχής ή ν.π.δ.δ. ή ασφαλιστικής επιχείρησης. γ) Δόλος του χρησιμοποιούντος την ψευδή ιατρική πιστοποίηση. Αρκεί και ενδεχόμενος δόλος σχετικά με το ψευδές της πιστοποίησης και σε ό,τι αφορά τον προορισμό της πιστοποίησης να παράσχει πίστη στις αρχές. Για την πρόθεση εξαπάτησης, όμως, απαιτείται ορισμένος δόλος [ΑΠ 1626/2019, ΑΠ 1034/2022]. Εξάλλου, κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε΄ του ΚΠΔ, λόγο αναιρέσεως της αποφάσεως αποτελεί και η εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως.